Flocculant

مواد شیمیایی Flocculant چیست؟

مواد شیمیایی Flocculant که به عنوان عوامل لخته ساز نیز نامیده می شوند ، برای تحریک فرآیند لخته سازی با تحریک کلوئیدها و سایر ذرات معوق در مایعات جهت جمع آوری فرم یک لخته هستند. از آنها در روش استفاده از آب برای گسترش رسوب یا قابلیت پالایش عناصر کوچک استفاده می شود. این پیشرفتی است که در آن کلوئیدها به صورت فلاک یا پوسته از سوسپانسیون جدا می شوند. این عمل یا به صورت تکانشی صورت می گیرد یا به دلیل اضافه شدن یک عامل تصویرگری. روند سیستم لخته سازی شاهد استقرار کیک نیست زیرا تمام مایع های دیگر در حالت تعلیق هستند.

در توسعه مدیریت آب است که برای انتقال ذرات تضعیف شده که برای ایجاد تصادف با floc ایجاد می شوند ، لخته سازی لازم است. در زمان لخته شدن ، اختلاط ملایم سرعت خرد شدن ذرات را تسریع می کند ، و ذرات ضعیف شده بیشتر جمع شده و به محرک های بزرگتر آغشته می شوند. لخته سازی مربوط به سختگیریهای متعددی است که شامل سرعت اختلاط ، قدرت مخلوط کردن و زمان همکاری می شود.

مواد شیمیایی عمده ای که به عنوان مواد شیمیایی لخته استفاده می شود:

سولفات آلومینیوم (آلوم) - یکی از پرکاربردترین مواد شیمیایی برای انتقال آب در جهان بدون در نظر گرفتن خطر کمی برای سلامتی. آلوم به صورت مایع ساخته می شود و از طریق آن هیدراته می شود.
آلومینیوم کلراید - یکی دیگر از جنبه های آلوم است زیرا دارای هزینه ، خطرناک و فرسایش بیشتری است. پلی آلومینیوم کلراید (PACl) و آلومینیوم کلرهیدرات (ACH) اشکال دیگر آن است.
سولفات فریک و سولفات آهن - سولفات فریک بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. اما سولفات آهن به طور طبیعی در ادعاهایی که عامل غوطه وری یا یونهای آهن قابل حل بیش از حد ضروری است مورد استفاده قرار می گیرد. منعقدکننده های آهن به همان اندازه منعقد کننده های آلومینیوم عمل می کنند. به طور قطع ، قیمت ممکن است بر اساس بهار محلی عرضه متفاوت باشد.
فریک کلراید - ارزان ترین ماده منعقد کننده مواد معدنی است زیرا به عنوان ماده زائد حاصل از فرآیند های تولید فولاد تولید می شود. اگرچه ، این مخرب ترین و ناامن ترین ماده منعقد کننده غیر آلی است و استفاده از آن برای امکانات تقویت شده برای مدیریت ایمن آن ناقص است.
صنایعی که به طور عمده از مواد شیمیایی Flocculant استفاده می شود؟

مدیریت آب
تقطیر
صنعت آبجوسازی
پنیر سازی
مهندسی عمران
علوم زمین
بیوتکنولوژی
آزمایش شیشه
لیست تولید کنندگان برتر شرکت مواد شیمیایی Flocculant:

صنایع کاسیاپ
Acuro Organics Ltd
آنتی اکسیدان های کریشنا با مسئولیت محدود
صنایع شیمیایی ماهاویر
Potent Water Care Pvt Ltd
شرکتهای شری کریشنا
VNS Enviro Biotech Pvt Ltd
آزمایشگاه های پرایم
Meru Chem Pvt Ltd
محصولات شیمیایی Raybon و محصولات متحد
نتیجه:

مواد شیمیایی لخته کننده بخش مهمی از اقدامات مختلف صنعتی بوده است. آنها در تصفیه آب تا آزمایش شیشه ها و حتی در تولید مواد شوینده با کیفیت بالا نقش حیاتی داشته اند. مطمئناً ، آنها تمایل دارند که به محصول تولید شده در نهایت نیرو اضافه کنند و اقلام با کیفیت بالا تولید کنند. در کنار این ، ماهیت خورنده دارند و اصرار دارند که استفاده از آنها باید با دقت انجام شود. هر یک از متخصصان یا متخصصان باید اطمینان حاصل کنند که قبل از برخورد با روش های خاص ، اقدامات ایمنی را انجام می دهند. و بر اساس قیمت ، کمی هم مقرون به صرفه هستند.

منبع ترجمه : http://blog.chemocart.com/considering-importance-flocculent-chemicals/ 

گلایسین

گلیسین یک اسید آمینه است ، یکی از 20 اسیدی که برای تولید پروتئین در بدن انسان استفاده می شود. بدن به طور طبیعی آن را تولید می کند.

گلیسین همچنین در غذاهای پر پروتئین مانند:

گوشت
ماهی
محصولات لبنی
حبوبات
تخمین زده می شود که ما روزانه حدود 2 گرم گلیسین از منابع غذایی دریافت می کنیم. به عنوان مکمل ، مقادیر بسیار بالاتری مصرف می شود.

برای خرید گلایسین در ایران میتوانید به شرکت بیسموت به آدرس https://bismoot.com/blog/گلایسین/ مراجعه کنید

چرا مردم گلیسین مصرف می کنند؟
گلیسین استفاده های پیشنهادی بی شماری دارد. تعداد کمی از این موارد پیشنهادی شواهد کافی برای تأیید کامل اثر گلیسین دارند.

گلیسین بیشترین وعده ها را به عنوان بخشی از برنامه درمانی اسکیزوفرنی نشان داده است. در چندین مطالعه ، گلیسین اثربخشی سایر داروهای اسکیزوفرنی را هنگام مصرف در دوزهای 6/0 گرم در هر کیلوگرم وزن در روز افزایش می دهد. با این حال ، هنگامی که با داروی ضد روان پریشی کلوزاپین (Clozaril ، Versacloz) جفت شود ، ممکن است گلیسین نتیجه عکس داشته باشد.

یک مطالعه کوچک نشان می دهد که گلیسین ممکن است به افراد مبتلا به دیابت نوع 2 کمک کند تا قند خون خود را کنترل کنند. اما تحقیقات بیشتری برای پشتیبان گیری از این نتیجه لازم است. 

در یک مطالعه بسیار بزرگتر ، دوزهای کمی از گلیسین (هر روز 1 تا 2 گرم محلول در زیر زبان) برخی از پتانسیل ها را برای محدود کردن آسیب مغزی ناشی از سکته مغزی ایسکمیک نشان می دهد اگر درمان چند ساعت پس از سکته مغزی شروع شود. هر چند نگرانی وجود دارد که دوزهای بالای گلیسین می تواند آسیب ناشی از سکته را بدتر کند.

مطالعات انجام شده بر روی حیوانات حاکی از پتانسیل گلیسین به عنوان یک عامل ضد سرطان است. اما هنوز هیچ مدرکی وجود ندارد که بتواند به پیشگیری یا درمان سرطان در افراد کمک کند. همین مسئله را می توان برای توانایی آن در محافظت از کبد و کلیه ها در برابر آسیب های ناشی از مواد شیمیایی مانند الکل بیان کرد.

زخم پا ، که می تواند به دلیل گردش خون ضعیف ، دیابت ، نارسایی کلیه و سایر مشکلات سلامتی ایجاد شود ، پس از درمان با کرم حاوی گلیسین و سایر اسیدهای آمینه تا حدودی بهبود یافته است.

یک مطالعه نشان داد که برخی از حافظه ها در مردان جوان و میانسال بهبود یافته است. اما نتایج باید توسط تحقیقات بیشتر تأیید شود.

همچنین گلیسین علیرغم فقدان شواهد علمی مبنی بر موثر یا بی خطر بودن آن برای هر یک از آنها ، برای مصارف دیگر نیز به بازار عرضه می شود. به عنوان مثال ، گلیسین به عنوان راهی برای:

بهبود عضلات بیش از حد یا آسیب دیده را تقویت کنید.
معده ناراحت را تسکین دهید.
آرامش و آرامش را تقویت کنید.
سیستم ایمنی بدن را تقویت کنید.
هورمون رشد انسان را افزایش دهید.
باز هم ، هیچ مدرک قابل اعتمادی وجود ندارد که نشان دهد برای چنین کاربردهایی مفید است.

دوزهای درمانی مطلوب برای گلیسین برای هر شرایطی تعیین نشده است. همچنین ، مانند مکمل ها به طور کلی ، کیفیت مواد فعال موجود در محصولات حاوی گلیسین از سازنده به سازنده دیگر متفاوت است. 

آیا می توانید از طریق غذا گلیسین دریافت کنید؟
غذاهای حاوی پروتئین بالا مقادیر کمی گلیسین را تأمین می کنند. اما مکمل ها برای دریافت گلیسین در دوزهای بالا مورد نیاز هستند.

خطرات مصرف گلیسین چیست؟
به نظر می رسد گلیسین حتی در دوزهای حداکثر 9 گرم به مدت 3 روز بی خطر است. اما ایمنی گلیسین به طور کامل آزمایش یا مطالعه نشده است. هنگام در نظر گرفتن گلیسین برای کودکان خردسال ، زنان باردار یا شیرده و افرادی که بیماری کبدی یا کلیوی دارند ، احتیاط ویژه ای لازم است.

افرادی که تحت درمان با کلوزاپین هستند باید از مصرف گلیسین خودداری کنند. همچنین افرادی که سکته کرده اند نباید بدون نظارت پزشک از گلیسین استفاده کنند.

چند نفر پس از مصرف گلیسین حالت تهوع ، استفراغ و ناراحتی معده را گزارش کرده اند. چنین گزارشاتی نادر بوده و علائم پس از قطع گلیسین از بین رفته است. 

منبع : https://www.webmd.com/vitamins-and-supplements/glycine-uses-and-risks#1  

گلیسین در سال 1820 توسط هنری براکونوت ، شیمی دان فرانسوی هنگامی که ژلاتین را با جوشاندن آن با اسید سولفوریک هیدرولیز کرد ، کشف شد. [7] وی در ابتدا آن را "قند ژلاتین" نامید ، [8] [9] اما شیمی دان فرانسوی Jean-Baptiste Boussingault نشان داد که حاوی نیتروژن است. [10] دانشمند آمریکایی Eben Norton Horsford ، که در آن زمان دانشجوی شیمیست آلمانی Justus von Liebig بود ، نام "glycocoll" را پیشنهاد کرد ؛ [11] [12] با این حال ، Berzelius شیمی دان سوئدی نام ساده تر "glycine" را پیشنهاد کرد. [13] [14] ] این نام از کلمه یونانی γλυκύς "مزه شیرین" [15] گرفته شده است (که به پیشوندهای glyco- و gluco- نیز مربوط می شود ، مانند گلیکوپروتئین و گلوکز). در سال 1858 ، شیمی دان فرانسوی آگوست کاهورس تشخیص داد که گلیسین آمین اسید استیک است. [16] 

منبع : https://en.wikipedia.org/wiki/Glycine